دیوانگی براکت: چگونه مارچ مدنس میلیون‌ها نفر را مجذوب می‌کند.

برایس یودر، دانشجوی کالج، وقتی نیاز به استراحت از درس خواندن دارد، تلویزیون را روشن می‌کند و به کلاس مورد علاقه‌اش در فصل بسکتبال دانشگاهی، یعنی "علم پر کردن براکت"، می‌رود. این دانشجوی ۱۹ ساله رشته مدیریت ورزشی در دانشگاه ایندیانا-ایندیاناپولیس، سخت تلاش می‌کند تا رازهای انتخاب برندگان را در ده‌ها مسابقه پر کردن براکت مسابقات بسکتبال NCAA که امیدوار است قبل از شروع دور اول بازی‌ها در روز پنجشنبه در آنها شرکت کند، بیاموزد.

او تنها نیست. میلیون‌ها آمریکایی - از طرفداران سرسخت ورزش گرفته تا طرفداران معمولی و فارغ‌التحصیلان مدرسه تا کسانی که هیچ علاقه‌ای به تیم خاصی ندارند - با پر کردن براکت مسابقات و دیدن نتایج خود در این سرگرمی ملی سالانه شرکت می‌کنند. پیروزی امکان‌پذیر است، اگرچه تعداد کمی به براکت کامل امیدوار هستند: NCAA می‌گوید که اگر شانسی پر کنید، احتمال این اتفاق ۱ در ۹,۲۲۳,۳۷۲,۰۳۶,۸۵۴,۷۷۵,۸۰8 و اگر کمی در مورد بسکتبال بدانید، ۱ در ۱۲۰.۲ میلیارد است.

برای بازیکنانی مانند یودر، بیشتر مسئله این است که ثابت کنند بهترین هستند. او در توضیح اینکه چرا این همه براکت پر می‌کند، گفت: «رضایت از درست بودن. واقعا، این در مورد داشتن بهترین براکت ممکن است، چه با دوستان و خانواده‌ام باشد و چه فقط در جدول رده‌بندی با گروهی از افراد تصادفی که هرگز آنها را ندیده‌ام. من فقط خیلی رقابتجو هستم.»

از قمار آنلاین گرفته تا مسابقات اداری و خانوادگی، براکت‌ها یک تجارت بزرگ و یک حواس‌پرتی بزرگ هستند. یک مطالعه که در سال ۲۰۲۳ توسط Challenger، Gray & Christmas، یک شرکت کاریابی، منتشر شد، تخمین زد که ۱۷.۳ میلیارد دلار در طول مسابقات سه هفته‌ای به دلیل کاهش بهره‌وری از دست می‌رود. یک نظرسنجی Finance Buzz در آن زمان همچنین نشان داد که ۳۶٪ از کارمندان در ساعات کاری بازی‌ها را تماشا می‌کنند و نزدیک به ۲۵٪ از مرخصی استحقاقی یا مرخصی استعلاجی استفاده می‌کنند.

امروزه به نظر می‌رسد غیرقابل درک باشد، اما براکت‌ها برای حدود ۵۰ سال اول مسابقات NCAA، که به سال ۱۹۳۹ برمی‌گردد و امسال ۸۶مین دوره خود را برگزار می‌کند، عملاً هیچ معنایی نداشتند. با این حال، در طول دهه ۷۰، تغییرات به طور جدی آغاز شد.