سمفونی بصری فرانک استوارت: ثبت زندگی و فرهنگ سیاهان از طریق عکاسی.

یک عکس عجیب و غریب از یک ارگ کلیسا در نیواورلئان که توسط سیل طوفان کاترینا ویران شده بود، در نمایشگاهی از آثار فرانک استوارت، عکاس آمریکایی، به نمایش گذاشته شده است. این نمایشگاه با عنوان «فرانک استوارت: سفر یک عکاس آمریکایی، دهه ۱۹۶۰ تا به امروز» در موزه هنر براندی واین تا ۲۲ سپتامبر برپا است.

استوارت، که اصالتاً اهل تنسی است و در شیکاگو بزرگ شده، پیوندهای خاص خود را با موسیقی جاز و بلوز دارد. او فرزندخوانده فینیاس نیوبورن جونیور، پیانیستی بود که با نوازندگانی همچون لیونل همپتون، چارلز مینگوس و بی.بی. کینگ همکاری می‌کرد.

استوارت که خود را فرزند «جنوب آپارتاید» می‌داند، از عکاسانی مانند ارنست کول و روی دکروا الهام گرفته است. کول، عکاس اهل آفریقای جنوبی، در سال ۱۹۶۷ با کتاب «خانه بندگی» به شهرت رسید که اولین کتابی بود که الهام‌بخش استوارت شد.

استوارت با وجود اینکه سابقه کار روزنامه‌نگاری در نشریاتی مانند شیکاگو دیفندر و مجلاتی مانند ابونی، اسنس و بلک انترپرایز را دارد، اما خود را بیشتر یک هنرمند می‌داند. او توضیح می‌دهد: «من خودم را بیشتر یک هنرمند می‌دانم تا یک مستندساز».

استوارت در طول دوران کاری خود همواره رویکردی هنری به کارش داشته و به دنبال ترکیب الگو، رنگ، تُن و فضا به شیوه‌ای جذاب از نظر بصری بوده است. او توضیح می‌دهد: «عکس باید همچنان «محل علامت‌گذاری شده با X» باشد. باید همچنان عکاسی باشد. نمی‌تواند فقط انتزاعی باشد».