گردشگری بیش از حد در سینترا: تلاش برای حفظ حریم خصوصی و آرامش در میان ورود گردشگران.

زنگ در خانه مارتینیو د آلمادا پimentel سخت پیدا می‌شود، و او از این موضوع خوشحال است. این زنگ یک طناب بلند است که با کشیدن آن، زنگی واقعی روی پشت بام به صدا در می‌آید و به او اطلاع می‌دهد که کسی در بیرون عمارت کوهستانی که پدربزرگش در سال ۱۹۱۴ به عنوان بنای یادبودی برای حفظ حریم خصوصی ساخته بود، حضور دارد.

در طول تابستان امسال که با “ازدحام گردشگر” مواجه بوده‌ایم، آرامش و خلوت برای پimentel بسیار کم شده است. گردشگرانی که در ترافیک سنگین در بیرون دیوارهای آفتابی Casa do Cipreste بیکار مانده‌اند، گاهی اوقات زنگ را می‌بینند و طناب آن را می‌کشند “چون برایشان جالب است”.

او با پنجره‌های باز، می‌تواند بوی دود اگزوز ماشین‌ها را حس کند و صدای “تق‌تق” اسکوترهای بزرگی را که به خاطر صدای تولید شده‌شان به این نام خوانده می‌شوند، بشنود. و می‌تواند ناامیدی ۵۰۰۰ بازدیدکننده‌ای را که مجبورند هر روز برای رسیدن به کاخ Pena، اقامتگاه سابق شاه فردیناند دوم، در صف‌های طولانی در سربالایی‌های یک طرفه منتظر بمانند، حس کند.

پimentel که به تنهایی زندگی می‌کند، در مصاحبه‌ای در این ماه در ایوان خانه‌اش با لحنی آرام گفت: “حالا نسبت به دوران کووید، منزوی‌تر شده‌ام.” “حالا سعی می‌کنم از خانه بیرون نروم. چیزی که احساس می‌کنم: عصبانیت است.”

این داستانی است از معنای بازدید شدن در سال ۲۰۲۴، اولین سالی که انتظار می‌رود گردشگری جهانی پس از اینکه دنیاگیری کرونا بخش زیادی از زندگی روی زمین را متوقف کرد، رکوردهای جدیدی را ثبت کند. سفر و گشت و گذار، به جای کاهش، در حال افزایش است، که دلیل آن سفرهای انتقامی، کمپین‌های عشایر دیجیتال و به اصطلاح ویزاهای طلایی است که تا حدی به خاطر افزایش سرسام‌آور قیمت مسکن سرزنش می‌شوند.