خداحافظی با درخت پیام: نمادی از ارتباط از گذشته تاریخی وودستاک.

در فستیوال وودستاک ۱۹۶۹، مردم زیادی به سمت یک درخت افرا قرمز که کمی دورتر از صحنه اصلی قرار داشت، می‌رفتند. آنها روی تکه‌های کاغذ یا مقوا پیام می‌نوشتند و آنها را به تنه درخت قدیمی وصل می‌کردند.

یکی از یادداشت‌ها که روی این درخت که بعدها به درخت پیام معروف شد، نوشته بود: «سوزان، شنبه ساعت ۱۱ صبح، ۳ بعد از ظهر یا ۷ شب اینجا همدیگر را ببینیم.» در یادداشت دیگری، به کندی کوهن گفته شده بود که به دخترها در هتل ملحق شود.

پنجاه و پنج سال پس از وودستاک، درخت پیام به دلیل سلامت نامناسب و نگرانی‌های ایمنی قطع شد. صاحبان این مکان معروف کنسرت تمایلی به از دست دادن نماد زنده جامعه‌ای که در مزرعه‌ای در Bethel، نیویورک، در 15 تا 18 اوت 1969 شکل گرفته بود، نداشتند.

اما متصدیان مرکز هنرهای بتل وودز نگران بودند که این درخت که بیش از ۱۰۰ سال قدمت داشت و در منطقه‌ای در دسترس عموم قرار داشت، در معرض خطر سقوط قرار دارد. آنها اکنون قصد دارند تا از میراث آن تجلیل کنند.

نیل هیچ، متصدی ارشد موزه بتل وودز، گفت: «مثل این است که شاهد مرگ یکی از عزیزان خود باشید.» در عصری قبل از تلفن‌های همراه، این درخت ۱۸ متری به افراد در دریای انسان‌های حاضر در جشنواره کمک می‌کرد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.