جشن زندگی و مرگ: قلب سنت‌های روز مردگان در مکزیک.

در نیمه شب در حاشیه مکزیکو سیتی، آرامگاه سن گرگوریو نه تنها زنده است، بلکه پر جنب و جوش است. صدای گروه موسیقی مارشی بر سر خانواده‌هایی که در حال تزیین قبور عزیزانشان هستند، با ردیف‌هایی از شمع، گل‌های نارنجی سمپاسوچیل و خوراکی‌های مورد علاقه‌شان از نان مردگان گرفته تا بطری‌های کوکاکولا، طنین‌انداز می‌شود.

هر ساله در این زمان، مکزیک در طول روز مردگان غرق در جشن و سرور می‌شود. خانواده‌ها در گورستان‌های سراسر کشور در اول نوامبر گرد هم می‌آیند تا با مردگان خود، همانطور که اجدادشان قرن‌ها انجام داده‌اند، دوباره ارتباط برقرار کنند.

برای بسیاری دیگر در جوامع کوچکی مانند این، این روز همچنین به معنای حفظ هسته اصلی سنت‌هایشان است، زیرا جشن‌ها در مکان‌هایی در مراکز بزرگتر به طور فزاینده‌ای با گردشگری انبوه مشخص شده است. آنتونیو ملندز ۵۸ ساله گفت: «ما در حال حفظ سنت خود، بخشی از میراث خود که مادرم به من آموخته است، هستیم. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که از بین برود».

ملندز در میان جمعیت زیادی بود که در قبرستان جمع شده بودند که در میان هزارتوی کانال‌ها و ساختمان‌های آجری در خوچیمیلکو، منطقه‌ای در جنوب مکزیکو سیتی که مدت‌هاست سنت‌هایی را که در سایر نقاط کشور از بین رفته‌اند، حفظ می‌کند. او به همراه دو دخترش در اطراف قبر مادرش جمع شدند که با گلبرگ‌های گل نارنجی که به شکل صلیب پراکنده شده بودند و دسته گل‌های صورتی، رنگ مورد علاقه مادرش، مشخص شده بود.

در حالی که این سنت در طول سال‌ها دستخوش تغییراتی شده است، اما هنوز هم قلب فرهنگ مکزیکی را تشکیل می‌دهد و یادآوری زیبایی از پیوند ناگسستنی بین زندگی و مرگ است. جشن روز مردگان به ما می‌آموزد که مرگ را نه به عنوان یک پایان، بلکه به عنوان جابجایی به قلمروی معنوی و فرصتی برای تجلیل از زندگی کسانی که از دست داده‌ایم، بنگریم.