Bölgesel Sis Kuralının Ulusal Parklar Üzerindeki Etkisi: Netliği Geri Kazanmak.

Don Barger, 1995 yılında Great Smoky Dağları Milli Parkı'nda yürüyüş yaparken, aşağıdaki vadiye bakmak umuduyla Chilhowee Dağı'na tırmandı. Ancak görebildiği tek şey gri bir pus duvarıydı. Bugün ise aynı vadiden 80 kilometre ötedeki Cumberland Dağları'nı görebildiğini söylüyor.

Bölgesel pus kuralı olarak bilinen 26 yıllık federal bir düzenleme, milli parklar, vahşi yaşam alanları ve kabile rezervasyonları üzerindeki kirliliğin azaltılmasına yardımcı oldu ve Barger gibi doğa severler için ülkenin en muhteşem doğal manzaralarından bazılarını eski haline getirdi. Ancak doğa korumacılar, Başkan Donald Trump'ın yönetiminin Mart ayında yaptığı açıklamada, kuralın geri almak istediği düzinelerce önemli çevre düzenlemesi arasında yer aldığını duyurmasının ardından bu kazanımların kaybedilebileceğinden korkuyorlar.

74 yaşındaki Barger, 'Bu, Amerikan halkına verilen bir sözün kaybedilmesi anlamına geliyor' dedi. 'Giderek daha fazla nesil, benim gibi cahil olarak büyüyecek, neyi kaçırdığının farkında olmayacak ve görmeyecek.'

Pus, kükürt dioksit veya nitrojen oksitler gibi küçük hava kirliliği parçacıkları güneş ışığını dağıttığında ve emdiğinde oluşur, görüşü bulanıklaştırır ve görüş mesafesini azaltır. Kongre, 1977'de Temiz Hava Yasası'nda değişiklik yaparak, 36 eyaletteki 156 milli park, vahşi yaşam alanı, yaban hayatı koruma alanı ve kabile rezervasyonu için görüş mesafesini eski haline getirmeyi ve korumayı bir hedef haline getirdi.

Bu yerler arasında Kuzey Karolina ve Tennessee'deki Great Smoky Dağları Milli Parkı, Büyük Kanyon Milli Parkı, Buzul Milli Parkı ve Sınır Suları Kano Alanı Vahşi Yaşam Alanı gibi yerler bulunmaktadır. Yıllarca süren taslak hazırlama ve dava süreçlerinin ardından, ABD Çevre Koruma Ajansı, değişiklikleri uygulamak için 1999 yılında bölgesel pus kuralı olarak bilinen düzenlemeleri kabul etti.