شکستن موانع: تاثیر فرهنگی ورزشکاران اقلیت در المپیک.

لوگان ادرا، معروف به بی-گرل لاجیستیکس، قبل از اینکه با حرکات چرخشی و خارق‌العاده خود در بزرگترین صحنه ورزشی جهان بدرخشد، با تمرکز بسیار بالایی آماده می‌شد. این دختر ۲۱ ساله، جوانترین عضو تیم بریک دنس آمریکا در المپیک پاریس، با اخم‌های درهم و دست‌هایی که به کمرش زده بود، جدی‌تر از برخی از رقبای خود به نظر می‌رسید.

برای ادرا، دختر مهاجران فیلیپینی، این مسابقه فقط یک رقابت نبود، بلکه فرصتی پرفشار برای به نمایش گذاشتن میراث فرهنگی خود در قالب هنری سنتی آمریکایی بود. به گفته ادرا، نمایندگی فیلیپینی‌ها و خانواده‌های مهاجر به طور کلی «سهمگین‌ترین بخش» حضور در صحنه المپیک بود، و آن را «لایه‌ای متفاوت از عشق» توصیف کرد.

با توجه به اینکه توجه‌ها اکنون به پارالمپیک معطوف شده است، ورزشکارانی مانند ادرا نه تنها امید کشورهای خود را برای کسب مدال طلا به دوش می‌کشند، بلکه مسئولیت نمایندگی از هویت و فرهنگ خود را نیز بر عهده دارند. ادرا در مرحله یک چهارم نهایی مسابقات بی-گرل پاریس شکست خورد، اما سفر المپیکی و رتبه دهم جهانی فعلی او به وضوح مهارت او را نشان می‌دهد.

به گفته ادرا، وقتی ورزشکاری در این سطح عالی عمل می‌کند، کلیشه‌ها و قضاوت‌ها اغلب جای خود را به احترام می‌دهند. با این حال، اگر یک ورزشکار اقلیت از نظر سیاسی صریح شود، این تأثیر مثبت می‌تواند از بین برود.

گابری داگلاس و سیمون بایلز موجی از مشارکت سیاهپوستان را در ژیمناستیک به راه انداختند. سونیسا لی، که در توکیو به اولین زن آمریکایی از تبار همونگ و اولین زن آسیایی-آمریکایی تبدیل شد که مدال طلای مسابقات قهرمانی زنان را به دست آورد، باعث افزایش جستجوهای گوگل برای «همونگ» و «تبار همونگ چیست؟» شد.